Odzyskanie wagi po diecie

Jeśli, na przykład, kiedyś potrzebowałeś 1200 kalorii, aby utrzymać swoje ciało każdego dnia, twoje ciało może być w stanie funkcjonować na 800 kaloriach po okresie ograniczenia kalorii. Jak tylko zaczniesz spożywać więcej niż ta ilość, twoje ciało musi dowiedzieć się, co zrobić z nadmiarem kalorii.

To dlatego tak wielu ludzi odbija się po utracie wagi i może faktycznie skończyć ważąc więcej niż kiedy zaczęli dietę. „Z matematycznego punktu widzenia, teraz faktycznie skończysz nawet wyżej niż tam, gdzie po raz pierwszy zacząłeś” – mówi Shouhed.

Ten proces jest kontrolowany przez wiele hormonów, w tym grelinę – hormon głodu, który produkuje twoje jelito, aby zasygnalizować mózgowi, kiedy jest czas na jedzenie – i leptynę – hormon sytości, który pomaga mózgowi zrozumieć, kiedy jesteś pełny.

W normalnych warunkach hormony te są zrównoważone w taki sposób, że organizm stara się utrzymać równowagę jako swój naturalny punkt odniesienia. Ale kiedy te hormony są zakłócone przez ekstremalne diety, że może rzucić cały system z whack i uczynić go bardzo trudne do utrzymania wagi off po stracie go.

Po prostu, dlaczego wiele osób „nie” na utratę wagi ma nic wspólnego z siłą woli i wszystko, aby zrobić ze sposobem ciało próbuje utrzymać się przy życiu.

Fakt ten został zademonstrowany w dramatyczny sposób przez badanie przeprowadzone w 2016 roku na uczestnikach, którzy stracili ogromne ilości wagi bardzo szybko w ramach telewizyjnego reality show „The Biggest Loser”. Program, który był prowadzony na NBC od 2004 do 2014 roku, umieścić uczestników z otyłością przez energiczne treningi podczas gdy na diecie niskokalorycznej, aby zobaczyć, kto może stracić największy procent masy ciała najszybciej. Zawodnicy wszyscy stracili ogromne ilości wagi, ale w ciągu roku od zakończenia programu, prawie wszystkie z nich zyskał z powrotem większość, jeśli nie wszystkie, wagi stracili. Niektórzy z nich nawet przekroczyli swoją wagę wyjściową.

Autorzy badania przyjrzeli się dlaczego i odkryli, że ekstremalna dieta i reżim ćwiczeń przechylił tych zawodników do trybu głodu i obniżył ich BMR. Odkryli również, że tempo przemiany materii nie powróciło do poprzednich poziomów, nawet po tym jak odzyskali całą wagę, którą stracili.

Późniejsze badania przeprowadzone przez ten sam zespół pozwoliły dokładniej zbadać, dlaczego tak się dzieje. Naukowcy stwierdzili, że organizm nieustannie próbuje utrzymać równowagę.

Wyniki badań były przygnębiające dla każdego, kto chce schudnąć, ale również potwierdziły to, co ludzie, którzy próbowali każdej diety i odzyskali wagę, już wiedzieli: chyba że utrzymasz te ekstremalne ograniczenia kaloryczne na zawsze, diety nie działają na dłuższą metę i mogą być długoterminowe konsekwencje nie jedzenia wystarczająco dużo.

Inne skutki ekstremalnego ograniczania kalorii

Oprócz zmiany sposobu działania metabolizmu, „ostra restrykcja kalorii często powoduje pewien stopień niedożywienia, w tym niedobór mikroelementów” – wyjaśnia Candace Pumper, dietetyk z Ohio State University Wexner Medical Center w Columbus. Niedobory mikroelementów mogą prowadzić do szeregu objawów, w tym:

Skurcze.

Odwodnienie.

Bóle głowy.

Obniżona funkcja immunologiczna.

Omdlenia.

Zaburzenia równowagi hormonalnej.

Upośledzona zdolność do zarządzania temperaturą ciała.

Zmęczenie mięśni.

Nudności.

Wymioty.

Zmniejszona gęstość kości.

Zaburzenia równowagi elektrolitowej.

Inne długoterminowe problemy zdrowotne, w tym śmierć w ciężkich przypadkach.

Wydajność sportowa i fizyczna może również ulec negatywnemu wpływowi, gdy nie spożywasz wystarczającej ilości kalorii. Dla niektórych osób, ograniczanie kalorii zbyt wiele może prowadzić do utraty włosów. Kobiety mogą doświadczyć nieregularności cyklu miesiączkowego lub zaprzestania miesiączkowania w ciężkich przypadkach.

Ograniczanie kalorii może mieć wpływ na zdrowie psychiczne

Senność, zmniejszony wigor, wyczerpanie psychiczne, wahania nastroju, mgła mózgowa i inne objawy psychologiczne mogą również pojawić się, jeśli nie jesz. Mogą one obejmować dietetyczny backlash, który występuje, gdy nawet myśl o „zakazanym” jedzeniu jest wystarczająca, aby wywołać przejadanie się, co może przerodzić się w cykl ograniczeń i pozbawienia, po którym następuje przejadanie się i poczucie winy.

Dieta może również powodować erozję pewności siebie i zaufania do siebie. Określanie pewnych produktów jako „dobre” lub „złe” może utrudniać podejmowanie decyzji podczas każdego posiłku. Kładąc nacisk na czynniki zewnętrzne, takie jak liczenie kalorii czy zasady żywieniowe, zmniejszasz swoją zdolność do słuchania swojego mózgu i ciała, a usłyszenie sygnałów takich jak głód, pełnia i zadowolenie staje się trudniejsze.

Zamiast tego stajesz się bardziej podatny na zewnętrzne wskazówki mówiące Ci, co lub kiedy masz zjeść, takie jak reklamy, dostępna żywność i pora dnia. Jest bardziej prawdopodobne, że będziesz jeść z powodów emocjonalnych lub tylko dlatego, że jedzenie jest tam, nawet jeśli nie jesteś głodny.

Chociaż z pewnością schudniesz, nie jedząc, nie jest to najlepszy sposób na zrównoważoną utratę wagi.